مقایسه تغییرات همودینامیک نیتروگلیسرین جلدی با نیتروگلیسرین وریدی در بیماران با ایسکمی قلبی شناخته شده در عمل جراحی فیکو

زمینه: با توجه به روند رو به افزایش بیماری های قلبی عروقی و ایسکمی قلبی و همچنین افزایش شیوع عمل جراحی فیکو در افراد مسن که به صورت سرپایی انجام می شود و بیماران پس از ثبات همودینامیک از بیمارستان مرخص می شوند، هدف از انجام این مطالعه کنترل بهتر همودینامیک در بیماران با ایسکمی قلبی شناخته شده در عمل جراحی فیکو تحت بیهوشی عمومی و پیشگیری از بروز عوارض قلبی عروقی در حین و پس از عمل جراحی در این گروه از بیماران می باشد. در این مطالعه به مقایسه نیتروگلیسرین وریدی و نیتروگلیسرین جلدی در برقراری ثبات همودینامیک در عمل جراحی فبکو با بیهوشی عمومی پرداخته شده است. مواد و روش ها: مطالعه حاضر به صورت کارآزمایی بالینی تصادفی شده بر روی 50 بیمار کاندیدای عمل جراحی فیکو با بیهوشی عمومی در محدوده سنی 70-50 سال با تغییرات نوار قلب قبل از عمل بنفع ایسکمی قلبی به مدت یکسال انجام شد. بیماران حائز شرایط مطالعه به صورت تصادفی به دو گروه مساوی تقسیم شدند: گروه اول نیتروگلیسرین وریدی پیش از مرحله القا بیهوشی به میزان 25/0، 5/0 میکروگرم/کیلوگرم/دقیقه شروع و بر اساس تغییرات همودینامیک دوز آن تنظیم شد. بیماران کاندیدای نیتروگلیسرین جلدی 40 دقیقه پیش از القا بیهوشی پچ پوستی به میزان 2 سانتی متر در قدام قفسه سینه گذاشته شد. روش بیهوشی در مراحل القا و نگهدارنده در هر دو گروه یکسان انتخاب گردید. کلیه بیماران با ماسک حنجره ای اداره شدند و تحت مانیتورینگ غیرتهاجمی تغییرات st-t و آریتمی مورد بررسی قرار گرفتند. قشارخون سیستولیک؛ دیاستولیک؛ متوسط شریانی و ضربان قلب با کمک مانیتورینگ غیر تهاجمی در زمان های مشخص (قبل از القائ بیهوشی- 1 دقیقه و 3 دقیقه پس از القا- پس از تعبیه ماسک حنجره ای- پس از تحریک جراحی – پس از خروج ماسک حنجره ای و 1 ساعت پس از عمل جراحی) در پرسشنامه ثبت گردید. روش فیکو در هر دو گروه از بیماران یکسان بود و از اپی نفرین استفاده نگردید. داده های جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار spss ویرایش 16 در سطح معنی دار 05/0 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: در این مطالعه اختلاف معناداری در میانگین سنی، جنس و شاخص های همودینامیک پایه شامل فشار سیستولیک، فشار دیاستولیک، ضربان قلب و فشار متوسط شریانی وجود نداشت. فشار سیستولیک در گروه نیتروگلیسرین وریدی در دقیقه سوم پس از القاء بیهوشی، گذاشتن ماسک حنجره ای و خروج ماسک حنجره ای و یک ساعت پس از عمل جراحی به صورت معناداری کمتر از گروه نیتروگلیسرین جلدی بود. فشار دیاستولیک در گروه نیتروگلیسرین وریدی پس از خروج ماسک حنجره ای به صورت معناداری کمتر از گروه نیتروگلیسرین جلدی بود. ضربان قلب در گروه نیتروگلیرین وریدی در دقیقه سوم پس از القای بیهوشی؛ پس از گذاشتن ماسک حنجره ای و پس از تحریک جراحی بیشتر از گروه نیتروگلیسرین پوستی بود و از نظر آماری نیز معنادار بود.فشار خون متوسط شریانی در دو گروه مورد مطالعه از نظر آماری اختلاف معناداری نداشت. نتیجه گیری: در این مطالعه نشان داده شد که نیتروگلیسرین جلدی در مقلیسه با نیتروگلیسرین وریدی در بیماران با ایسکمی قلبی شناخته شده در عمل جراحی فیکو با بیهوشی عمومی می تواند ثبات همودینامیک را برقرار نماید. تغییرات همودینامیک حین عمل از قبیل هیپرتانسیون سیستولیک، هیپوتانسیون دیاستولیک و تاکیکاردی مداوم، نمی تواند بیمار ایسکمیک قلبی را در حضور پماد نیتروگلیسرین جلدی متأثر کند.